Greece Flag Orb), progress;}

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΜΟΙΡΩΝ

Μοίραι απειρέσιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης,
κλύτέ μου ευχομένου, πολυώνυμοι, αίτ' επί λίμνης
ουρανίας, ίνα λευκόν ύδωρ νυχίας υπό θέρμης
ρήγνυται εν σκιερώι λιπαρώι μυχώι ευλίθου άντρου,
ναίουσαι πεπότησθε βροτών επ' απείρονα γαίαν:
ένθεν επί βρότεον δόκιμον γένος ελπίδι κούφον
στείχετε πορφυρέηισι καλυψάμεναι οθόνηισι
μορσίμωι εν πεδίωι, όθι πάγγεον άρμα διώκει
δόξα δίκης παρά τέρμα καί ελπίδος ηδέ μεριμνών
καί νόμου ωγυγίου καί απείρονος ευνόμου αρχής:
Μοίρα γάρ εν βιότωι καθοράι μόνη, ουδέ τις άλλος
αθανάτων, οί έχουσι κάρη νιφόεντος 'Ολύμπου,
καί Διός όμμα τέλειον: επεί γ' όσα γίγνεται ημίν,
Μοίρά τε καί Διός οίδε νόος διά παντός άπαντα.
αλλά μοι ευκταίαι, μαλακόφρονες, ηπιόθυμοι,
''Ατροπε καί Λάχεσι, Κλωθώ, μόλετ', ευπατέρειαι,
αέριοι, αφανείς, αμετάτροποι, αιέν ατειρείς,
παντοδότειραι, αφαιρέτιδες, θνητοίσιν ανάγκη:
Μοίραι, ακούσατ' εμών οσίων λοιβών τε καί ευχών,
ερχόμεναι μύσταις λυσιπήμονες εύφρονι βουλήι.


Ώ Μοίραι αναρίθμηται, αγαπητά τέκνα της μαύρης Νυκτός, ακούσατε την
προσευχήν μου σείς με τα πολλά ονόματα, πού κατοικείτε επάνω σε λίμνη
επουράνια όπου λευκό νερό στάζει από νυκτερινή ζέστη στον σκιερό μυχό ωραίου
φκιασμένου με καλά λιθάρια σπηλαίου, και πετάτε εις την απέραντη γή των
ανθρώπων, από όπου βαδίζετε προς το ανθρώπινο δουλικό γένος
με ανεκπλήρωτη, κενή ελπίδα, αφού σκεπασθήτε με πορφυρά λεπτά ενδύματα, εις
την μοιραίαν πεδιάδα, όπου το άρμα πού κρατεί όλην την γήν το καταδιώκει ή
δόξα. πλησίον εις το τέρμα της δίκης και της ελπίδος και των
φροντίδων, και εις τον πανάρχαιον νόμον της απέραντου αρχής πού κυβερνάται με 
καλούς νόμους.
Διότι μόνον ή Μοίρα βλέπει τα συμβαίνοντα εις τον βίον των ανθρώπων, ούτε
κανείς άλλος από τους αθανάτους, πού κατέχουν τάς κορυφάς του χιονοσκεπούς
Ολύμπου, καί το τέλειον μάτι του Διός
επειδή όσα συμβαίνουν εις ημάς τα γνωρίζει εξ ολοκλήρου
όλα ή Μοίρα και ο νους του Διός. Αλλά ελάτε δι' έμέ σείς αι αερινές, αι ευμενείς με
την ήπιαν διάθεσιν, σεις η Άτροπος η Λάχεσις καί η Κλώθω, πού έχετε καλόν
πατέρα, αι νυκτερινές, αι αφανείς, αι αμετάπειστες, αι πάντοτε σκληρές, πού
δίδετε τα πάντα καί αφαιρείτε την ανάγκην από τους θνητούς
ώ Μοίραι, ακούσατε τάς ίδικάς μου ιεράς προσφοράς και τάς προσευχάς, καί
ελάτε εις τους μύστας με χαρμόσυνη διάθεσι και αποδιώξατε την λύπην.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΜΟΥΣΩΝ

Μνημοσύνης καί Ζηνός εριγδούποιο θύγατρες,
Μούσαι Πιερίδες, μεγαλώνυμοι, αγλαόφημοι,
θνητοίς, οίς κε παρήτε, ποθεινόταται, πολύμορφοι,
πάσης παιδείης αρετήν γεννώσαι άμεμπτον,
θρέπτειραι ψυχής, διανοίας ορθοδότειραι,
καί νόου ευδυνάτοιο καθηγήτειραι άνασσαι,
αί τελετάς θνητοίς ανεδείξατε μυστιπ<ο>λεύτους,
Κλειώ τ' Ευτέρπη τε Θάλειά τε Μελπομένη τε
Τερψιχόρη τ' 'Ερατώ τε Πολύμνιά τ' Ουρανίη τε
Καλλιόπηι σύν μητρί καί ευδυνάτηι θεάι `Αγνήι.
αλλά μόλοιτε, θεαί, μύσταις, πολυποίκιλοι, αγναί,
εύκλειαν ζήλόν τ' ερατόν πολύυμνον άγουσαι.


Σεις αι θυγατέρες της Μνημοσύνης και του βροντερού Διός ώ
ένδοξες Πιερίδες Μούσαι με την λαμπράν φήμην σεις εις όσους
ανθρώπους παρευρεθήτε είσθε περιπόθητες, πολύμορφες,
επειδή γεννάτε την άμεμπτον αρετήν πάσης παιδείας εσείς
τρέφετε την ψυχήν και δίδετε την ορθήν κατεύθυνσιν εις την
διανόησιν και είσθε αι οδηγοί βασίλισσαι του δυνατού νου σεις
που εδείξατε εις τους ανθρώπους τας τελετάς, αι οποίοι
εορτάζονται με μυστήρια, σεις η Κλειώ η Ευτέρπη, η Θάλεια, η
Μελπομένη η Τερψιχόρη, η Ερατώ, η Πολυμνία, η Ουρανία και
η μητέρα μου Καλλιόπη, πού είσθε αγνές θεές πολύ ισχυρές.
Αλλά είθε ώ θεοί να προσέλθετε εις τους μύστας σεις πού είσθε
πολυποίκιλοι καί αγναί και να φέρετε εις αυτούς δόξαν καί ζήλον
αξιεραστον και πολυύμνητον.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΗΡΕΩΣ

Ω κατέχων πόντου ρίζας, κυαναυγέτιν έδρην,
πεντήκοντα κόραισιν αγαλλόμενος κατά κύμα
καλλιτέκνοισιν χοροίς,
Νηρεύ, μεγαλώνυμε δαίμον,
πυθμήν μεν πόντου, γαίης πέρας, αρχή απάντων,
ός κλονέεις Δηούς ιερόν βάθρον, ηνίκα πνοιάς
εννυχίοις κευθμώσιν ελαυνομένας αποκλείηις.
Αλλά, μάκαρ, σεισμούς μεν απότρεπε, πέμπε δε μύσταις
όλβον τ’ ειρήνην τε και ηπιόχειρον υγείην.


Ω, εσύ τις ρίζες της θάλασσας που κατέχεις, τον μελανόστιλπνο θρόνο,
με τους χορούς που χαίρεσαι στο κύμα,
των όμορφων πενήντα θυγατέρων,
Νηρέα, ξακουστή θεότης,
πυθμένα πόντου, γης όριον, αρχή πάντων,
συ που τραντάζεις της Δηούς το ιερό το βάθρο, όταν τους ανέμους
που καταφθάνουν, σε νυχτοσκότεινες κρυφοσπηλιές αιχμαλωτίζεις
αλλά, μακάριε, τους σεισμούς απότρεπε, στέλνε στους μύστες
ευτυχία και ειρήνη και απαλόχειρη υγεία.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΕΦΕΛΩΝ

'Αέριοι νεφέλαι, καρποτρόφοι, ουρανόπλαγκτοι,
ομβροτόκοι, πνοιαίσιν ελαυνόμεναι κατά κόσμον,
βρονταίαι, πυρόεσσαι, ερίβρομοι, υγροκέλευθοι,
αέρος εν κόλπωι πάταγον φρικώδη έχουσαι,
πνεύμασιν αντίσπαστοι επιδρομάδην παταγεύσαι,
υμάς νύν λίτομαι, δροσοείμονες, εύπνοοι αύραις,
πέμπειν καρποτρόφους όμβρους επί μητέρα γαίαν.


Αέρινες νεφέλες, πού τρέφετε τους καρπούς και περιπλανάσθε
εις τον ουρανόν γεννήτριες των βροχών, πού οδηγείσθε ανά τον
κόσμον με τις πνοές των ανέμων
βροντερές, πύρινες, πού φωνάζετε δυνατά και τρέχετε στα νερά
και δημιουργείτε εις τον 'κόλπον του αέρος φρικτόν κρότον και
ταράσσετε τον ουρανόν όταν κινήσθε δρομαίως αντίθετα προς τα πνεύματα .
Έσάς τώρα παρακαλώ, πού έχετε την δροσιά για φόρεμα. και πού έρχεσθε
με τις ευχάριστες τις αύρες, να στέλλετε στην μητέρα γη βροχές,
πού τρέφουν τους καρπρoύς.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΗΡΙΗΔΩΝ

Νηρέος ειναλίου νύμφαι καλυκώπιδες, αγναί,
σφράγιαι βύθιαι, χοροπαίγμονες, υγροκέλευθοι,
πεντήκοντα κόραι περί κύμασι βακχεύουσαι,
Τριτώνων επ' όχοισιν αγαλλόμεναι περί νώτα
θηροτύποις μορφαίς, ών βόσκει σώματα πόντος,
άλλοις θ' οί ναίουσι βυθόν, Τριτώνιον οίδμα,
υδρόδομοι, σκιρτηταί, ελισσόμενοι περί κύμα,
ποντοπλάνοι δελφίνες, αλιρρόθιοι, κυαναυγείς.
υμάς κικλήσκω πέμπειν μύσταις πολύν όλβον:
υμείς γάρ πρώται τελετήν ανεδείξατε σεμνήν
ευιέρου Βάκχοιο καί αγνής Φερσεφονείης,
Καλλιόπηι σύν μητρί καί 'Απόλλωνι άνακτι.


Του θαλασσινού Νηρέως νύμφες αγνές με τα ωραία μάτια, πού προκαλείτε φρίκην
και ζήτε στον βυθό της θαλάσσης και παίζετε με τους χορούς
εις τους υγρούς δρόμους της θαλάσσης, σεις οι πενήντα κόρες, πού
διασκεδάζετε με μανίαν γύρω από τα κύματα, και ευφραίνεσθε στα νώτα των
Τριτώνων επάνω σε οχήματα με μορφές θηρίων, πού τα σώματα των τρέφει ή
θάλασσα αλλά είναι και άλλοι, πού κατοικούν εις τον βυθόν στο φουσκωμένο κύμα
του Τρίτωνος, πού τρέχουν στο νερό και σκιρτούν και ελίσσονται γύρω από το
κύμα είναι τα δελφίνια, πού περιπλανώνται στον πόντο με θόρυβο και με
κυανίζουσαν λάμψιν εσάς επικαλούμαι να στέλλετε στους μεμυημένους πολλήν
ευτυχίαν διότι πρώτες εσείς ανεδείξατε την σεβαστήν τελετουργίαν του ιερού
Βάκχου και της αγνής Περσεφόνης μαζί με την μητέρα μου Καλλιόπην και τον
ανακτά Απόλλωνα.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΟΜΟΥ

'Αθανάτων καλέω καί θνητών αγνόν άνακτα,
ουράνιον Νόμον, αστροθέτην, σφραγίδα δικαίαν
πόντου τ' ειναλίου καί γής, φύσεως τό βέβαιον
ακλινές αστασίαστον αεί τηρούντα νόμοισιν,
οίσιν άνωθε φέρων μέγαν ουρανόν αυτός οδεύει,
καί φθόνον ου δίκαιον  ροίζου τρόπον εκτός ελαύνει:
ός καί θνητοίσιν βιοτής τέλος εσθλόν εγείρει:
αυτός γάρ μούνος ζώιων οίακα κρατύνει
γνώμαις ορθοτάταισι συνών, αδιάστροφος αιεί,
ωγύγιος, πολύπειρος, αβλάπτως πάσι συνοικών
τοίς νομίμοις, ανόμοις δέ φέρων κακότητα βαρείαν.
αλλά, μάκαρ, πάντιμε, φερόλβιε, πάσι ποθεινέ,
ευμενές ήτορ έχων μνήμην σέο πέμπε, φέριστε.



Των αθανάτων θεών προσκαλώ και των θνητών ανθρώπων τον αγνόν
ανακτά, τον επουράνιον Νόμον, αυτόν πού κατατάσσει θέτει εις τάξιν
τα άστρα, με οικαίαν σφραγίδα καί
του θαλασσίου πόντου καί της γης, αυτόν πού φροντίζει πάντοτε να
είναι ή φύσις σταθερά, ασάλευτη, αδιατάρακτη δια ειδικών,
μερικωτέρων νόμων, διά των οποίων κατευθύνει τα πάντα άνωθεν καί
διατρέχει καί κυριαρχεί αυτός, ο Υπέρτατος Νόμος τον μέγαν ουρανόν,
καί τον άδικον φθόνον αποδιώκει αυτός ως ορμητική κίνησις αυτός
διεγείρει εις τους ανθρώπους το καλόν τέλος του βίου διότι μόνον αυτός
κατέχει το πηδάλιον των ζώων , επειδή έχει
ορθοτάτας γνώμας, είναι πάντοτε αμετακίνητος, πανάρχαιος, με
μεγάλην πείραν συγκατοίκων αβλαβώς με όλους τους δικαίους, αλλά εις
τους παρανομούντας επιφέρει βαρείαν ζημίαν, βλάβην
Αλλά ώ μακάριε, πολύτιμε, συ πού φέρεις την ευτυχίαν εις όλους
περιπόθητε. έχων ευμενή καρδίαν μη μας λησμονής ώ άριστε.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΟΤΟΥ

Λαιψηρόν πήδημα δι' ηέρος υγροπόρευτον,
ωκείαις πτερύγεσσι δονούμενον ένθα καί ένθα,
έλθοις σύν νεφέλαις νοτίαις, όμβροιο γενάρχα:
τούτο γάρ εκ Διός εστι σέθεν γέρας ηερόφοιτον,
ομβροτόκους νεφέλας εξ ηέρος εις χθόνα πέμπειν.
τοιγάρ τοι λιτόμεσθα, μάκαρ, ιεροίσι χαρέντα
πέμπειν καρποτρόφους όμβρους επί μητέρα γαίαν.



Σύ πού πηδάς γρήγορα δια του αέρος εις τα υγρά κύματα και
δονείσαι με γρήγορα πτερά εδώ και εκεί, είθε να έλθης με
σύννεφα του νοτιά, συ ο γενάρχης της βροχής. Διότι τούτο μόνον
το δικαίωμα, το προνόμιον, εδόθη εις σε από τον Δία να στέλλης
δηλαδή από τον αέρα εις την γήν τα σύννεφα, πού
σχηματίζονται στον Ουρανό και πού γεννούν τις βροχές. Δια
τούτο σε παρακαλούμεν, ώ μακάριε, αφού λαβής χαράν από τάς
θυσίας, να μας στέλλης είς την μητέρα γήν τις βροχές, πού
τρέφουν τους καρπούς.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΥΜΦΩΝ

Νύμφαι, θυγατέρες μεγαλήτορος 'Ωκεανοίο,
υγροπόροις γαίης υπό κεύθεσιν οικί' έχουσαι,
κρυψίδρομοι, Βάκχοιο τροφοί, χθόνιαι, πολυγηθείς,
καρποτρόφοι, λειμωνιάδες, σκολιοδρόμοι, αγναί,
αντροχαρείς, σπήλυγξι κεχαρμέναι, ηερόφοιτοι,
πηγαίαι, δρομάδες, δροσοείμονες, ίχνεσι κούφαι,
φαινόμεναι, αφανείς, αυλωνιάδες, πολυανθείς,
σύν Πανί σκιρτώσαι αν' ούρεα, ευάστειραι,
πετρόρυτοι, λιγυραί, βομβήτριαι, ουρεσίφοιτοι,
αγρότεραι κούραι, κρουνίτιδες υλονόμοι τε,
παρθένοι ευώδεις, λευχείμονες, εύπνοοι αύραις,
αιπολικαί, νόμιαι, θηρσίν φίλαι, αγλαόκαρποι,
κρυμοχαρείς, απαλαί, πολυθρέμμονες αυξίτροφοί τε,
κούραι αμαδρυάδες, φιλοπαίγμονες, υγροκέλευθοι,
Νύσιαι, † μανικαί, παιωνίδες, ειαροτερπείς,
σύν Βάκχωι Δηοί τε χάριν θνητοίσι φέρουσαι:
έλθετ' επ' ευφήμοις ιεροίς κεχαρηότι θυμώι
νάμα χέουσαι υγεινόν αεξιτρόφοισιν εν ώραις.


Νύμφαι θυγατέρες του μεγαλόκαρδου Ωκεανού.
Σεις πού έχετε τάς κατοικίας σας εις τα βάθη της γης σε δρόμους υδατίνους,
και κατοικείτε σε κρυφούς τόπους, πού εθρέψατε τον Βάκχον γήινες,
πού παρέχετε μεγάλην χαράν,
πού τρέφετε τους καρπούς και ζήτε στα λιβάδια σεις πού γυρίζετε στα λοξοειδή
μονοπάτια, αι αγναί πού χαίρεσθε στα σπήλαια
και περιπλανάσθε εις τον αέρα σεις ζήτε εις τάς πηγάς και κινείσθε γρήγορα έχετε
την δροσιά για φόρεμα καί πόδια ελαφρά φανερώνεσθε, αλλά καί δεν φαίνεσθε,
ζήτε εις τάς κοιλάδας καί έχετε πολλά άνθη· μαζί με τον Πάνα πηδάτε επάνω στα
βουνά, ενθουσιαστικαί, πού βγαίνετε από τις πέτρες, είσθε λιγυρόφωνες
προέρχεσθε από τις βρύσες, καί ζήτε εις τα δάση είσθε αρωματισμένες παρθένες,
ντυμένες στα λευκά, αποπνέετε ωραίες αύρες, έχετε σχέσιν με τους αιγοβοσκούς,
με τους ποιμένας, είσθε φίλαι των θηρίων, φέρετε ωραίους καρπούς χαίρεσθε
στούς δρυμούς, είσθε απαλές, τρέφετε πολλούς, βοηθείτε εις την αύξησιν είσθε
κόρες πού γεννηθήκατε μαζί με τίς βαλανιδιές, αγαπάτε τα παιγνίδια, 
περπατάτε στα νερά,
Νύσιαι, μανιακές, θεραπευτικές, ευχαριστείσθε με την άνοιξιν καί μαζί με τον
Βάκχο και την Δηώ φέρετε χαράν εις τους ανθρώπους. Ελάτε με χαρούμενη
καρδιά στις ιερές θυσίες καί χύνετε νερό υγιεινό σε εποχές, 
πού βοηθούν την αύξηση των καρπών.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΥ

Ουρανέ παγγενέτωρ, κόσμου μέρος αιέν ατειρές,
πρεσβυγένεθλ’, αρχή πάντων πάντων τε τελευτή,
κόσμε πατήρ, σφαιρηδόν ελισσόμενος περί γαίαν,
οίκε θεών μακάρων, βόμβου δίναισιν οδεύων,
ουράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς,
εν στέρνοισιν έχων φύσεως άτλητον ανάγκην,
κυανόχρως, αδάμαστε, παναίολε, αιολόμορφε,
πανδερκές, Κρονότεκνε, μάκαρ, πανυπέρτατε δαίμον,
κλύθ’ επάγων ζωήν οσίαν μύστηι νεοφάντηι.



Ουρανέ παγγενήτορα, αδάμαστο εσαεί τμήμα οικουμένης,
πρωτογέννητε, πάντων αρχή και πάντων τέλος,
πατέρα κόσμου, που ως σφαίρα περιστρέφεσαι γύρω απ’ τη γη,
κατοικία θεών μακαρίων, που οδεύεις με περιδινήσεις σβούρας,
ουράνιος και γήινος φύλακας όλων που περιβάλλεις,
στα στήθη που κρατάς την άπληστη της φύσεως ανάγκη,
μελανόχροε, ακατάβλητε, ολόστιλπνε, ποικιλόμορφε,
παντεπόπτη, Κρονοτόκε, μακάριε, πανυπέρτατη θεότητα,
εισάκουσε κομίζοντας ζωή ενάρετη σε νεοφώτιστο μύστη.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Ω τον υποχθόνιον ναίων δόμον, ομβριμόθυμε,
Ταρτάριον λειμώνα βαθύσκιον ηδέ λιπαυγή,
Ζεύ χθόνιε, σκηπτούχε, ταδ’ ιερά δέξο προθύμως,
Πλούτων, ος κατέχεις γαίης κληίδας απάσης,
πλοτοδοτών γενεήν βροτέην καρποίς ενιαυτών.
Ος τριτάτης μοίρης έλαχες χθόνα παμβασίλειαν,
έδρανον αθανάτων, θνητών στήριγμα κραταιών.
Ός θρόνον εστήριξας υπό ζοφοειδέα χώρον
τηλέπορον τ’, ακάμαντα, λιπόπνοον, άκριτον Άιδην,
κυάνεόν τ’ Αχέρονθ’, ός έχει ριζώματα γαίης.
ός κρατέεις θνητων θανάτου χάριν, ω πολυδέγμων
Εύβουλ’, αγνοπόλου Δημήτερος ός ποτε παίδα
νυμφεύσας λειμώνος αποσπαδίην δια πόντου
τετρώροις ίπποισιν υπ’ Ατθίδος ήγαγες άντρον
δήμου Ελευσίνος, τόθι περ πύλαι εισ’ Αίδαο.
Μόνος έφυς αφανών έργων φανερών τε βραβευτής,
ένθεε, παντοκράτωρ, ιερώτατε, αγλαότιμε
σεμνοίς μυστιπόλοις χαίρων οσίοις τε σεβασμοίς.
Ίλαον αγκαλέω σε μολείν κεχαρηότα μύσταις.


Ω εσύ που κατοικείς τον υπογήινον οίκο, γενναιόψυχε,
τον βαθύσκιο κι άφεγγον Ταρτάριο λειμώνα,
χθόνιε Ζεύ, σκηπτούχε, πρόθυμα δέξου τούτες τις θυσίες,
ω Πλούτων, που κρατείς τις κλείδες όλης της γης,
πλουτίζοντας το ανθρώπινο γένος μ’ ετήσιους καρπούς.
Που σού’λαχε μερίδιο τρίτο η παμβασίλισσα γη,
έδρα των αθανάτων, κραταιό στήριγμα θνητών.
Εσύ που στήριξες το θρόνο κάτω απ’ τον ζοφώδη χώρο
και μακρινό, ακατάβλητο, τον άπνου, τον ψυχρόν Άδη
και τον μαύρο Αχέροντα, που κατέχει τα βάθρα της γης.
Εσύ που εξουσιάζεις τους ανθρώπους χάρη στο θάνατο, ω πολυδέκτη,
Ευβουλέα, που κάποτε συ την κόρη της αγνής Δήμητρας
την αρπαγμένη απ’ το λιβάδι αφού νυμφεύθηκες οδήγησες
μέσα απ’ τη θάλασσα με όχημα τετράϊππο στο σπήλαιο της Ατθίδος
του δήμου Ελευσίνας, όπου και είναι οι πύλες του Άδη.
Μόνον εσύ εγεννήθης βραβευτής έργων αφανών και φανερών,
θεόπνευστε, παντοκράτορα, ιερώτατε, λαμπρότιμε,
που χαίρεσαι με τους σεμνούς ιερουργούς και με τις όσιες λατρείες.
Εσέ ξανακαλώ φιλεύσπλαχνος χαρούμενος νάρθεις στους μύστες
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΘΥΡΑΙΑΣ

Κλυθί μοι, ώ πολύσεμνε θεά, πολυώνυμε δαίμον, ωδίνων
επαρωγέ, λεχών ηδεία πρόσοψι, θηλειών σώτειρα μόνη,
φιλόπαις, αγανόφρον, ώκυλόχεια, παρούσα νέαις θνητών,
Προθυραία, κλειδούχ', ευάντητε, φιλοτρόφε, πάσι
προσηνής,η κατέχεις οίκους πάντων θαλίαις τε γέγηθας,
λυσίζων', αφανής, έργοισι δε φαίνηι άπασι, συμπάσχεις
ωδίσι και ευτοκίηισι γέγηθας, Ειλείθυια, λύουσα πόνους
δειναίς εν άνάγκαις· μούνην γαρ σε καλούσι λεχοί ψυχής
ανάπαυμα εν γαρ σοι τοκετών λυσιπήμονες είσιν ανίαι,
Άρτεμις Είλείθυια, και ή σεμνή, Προθυραία. κλύθι,
μάκαιρα, δίδου δε γονάς επαρωγός εούσα και σώζ',
ώσπερ έφυς αιεί σώτειρα προπάντων.



Εισάκουσε με, ώ πολύσεμνη θεά, πολυώνυμη θεότητα,
αρωγέ των ωδίνων, γλυκύ πρόσωπο στίς λεχώνες, συ
μόνη σωτηρία των θηλέων, φιλόπαιδη, πραύθυμη,
εύτοκία, πού άπ' τους θνητούς στίς νέες παραστέκεσαι, ώ
Προθυραία, κλειδούχε, ευπρόσιτη, θρέπτειρα, σε όλους
προσηνής,συ πού εξουσιάζεις όλων τίς κατοικίες καί
χαίρεσαι στα συμπόσια, λυσίζωνη, αφανέρωτη,
φανερώνεσαι σ' όλα τα έργα, συμπάσχεις στίς ωδίνες καί
χαίρεσαι στίς ευτοκίες, ώ Ειλείθυια, πού λύνεις τους
πόνους σε φοβερές ταλαιπωρίες· γιατί μονάχα εσένα
ονομάζουν οί λεχώνες ανάπαυση ψυχής διότι σε σένα
βρίσκονται οί ξεχασμένες θλίψεις των τοκετών, ώ
"Αρτεμις Είλείθυια, καί σεμνή Προθυραία. Ακουσε,
μακαρία, καί δίνε ως αρωγός πού είσαι απογόνους καί
σώζε, καθώς γεννήθηκες πάντοτε σωτήρας όλων.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΡΩΤΕΑ

Πρωτέα κυκλήσκω, πόντου κληίδας έχοντα,
πρωτογενή, πάσης φύσεως αρχάς ός έφηνεν
ύλην αλλάσσων ιερήν ιδέαις πολυμόρφοις,
πάντιμος, πολύβουλος, επιστάμενος τα τ’ εόντα
όσσα τε πρόσθεν έην όσα τ’ έσσεται ύστερον αύτις.
Πάντα γαρ αυτός έχων μεταβάλλεται ουδέ τις άλλος
αθανάτων, οι έχουσιν έδος νιφόεντος Ολύμπου
και πόντον και γαίαν ενηέριοί τε ποτώνται.
Πάντα γαρ Πρωτεί πρώτη φύσις εγκατέθηκε.
Αλλά, πάτερ, μόλε μυστιπόλοις οσίαισι προνίαις
πέμπων ευόλβου βιότου τέλος εσθλόν επ’ έργοις.



Επικαλούμαι τον Πρωτέα, της θάλασσας τα κλείθρα που κρατεί,
αρχέγονον, που όλης της φύσεως τις αρχές φανέρωσε
την ύλη την ιερή που μεταβάλλει σε ποικιλόμορφα είδη,
παντίμητος, πολύβουλος, που τα παρόντα τα γνωρίζει
κι όσα πρωτύτερα έγιναν κι όσα θα ξαναγίνουν αύριο.
Γιατί αυτός γνωρίζοντας τα πάντα μεταμορφώνεται όσο κανένας άλλος
απ’ τους αθανάτους, που κατέχουν την έδρα
του χιονοσκέπαστου Ολύμπου
τη θάλασσα και τη στεριά κι ανάεροι πετάνε.
Γιατί τα πάντα στον Πρωτέα η πρώτη φύσις εμπιστεύθηκε.
Αλλ’, ω πάτερ, πρόσελθε στους ιερουργούς με όσιες προφητείες
στέλνοντας καλό τέλος τρισόλβιου βίου για έργα.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΡΜΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ

Κωκυτού ναίων ανυπόστροφον οίμον ανάγκης,
ός ψυχάς θνητών κατάγεις υπό νέρτερα γαίης,
`Ερμή, βακχεχόροιο Διωνύσοιο γένεθλον
καί Παφίης κούρης, ελικοβλεφάρου 'Αφροδίτης,
ός παρά Περσεφόνης ιερόν δόμον αμφιπολεύεις,
αινομόροις ψυχαίς πομπός κατά γαίαν υπάρχων,
άς κατάγεις, οπόταν μοίρης χρόνος εισαφίκηται
ευιέρωι ράβδωι θέλγων  υπνοδώτειρα πάντα,
καί πάλιν υπνώοντας εγείρεις: σοί γάρ έδωκε {τιμήν}
τιμήν Φερσεφόνεια θεά κατά Τάρταρον ευρύν
ψυχαίς αενάοις θνητών οδόν ηγεμονεύειν.
αλλά, μάκαρ, πέμποις μύσταις τέλος εσθλόν επ' έργοις.



Ώ συ πού κατοικείς εις του Κωκυτού τον δρόμον της ανάγκης,
πού δεν έχει επιστροφή , πού οδηγείς τάς
ψυχάς των ανθρώπων εις τον κάτω κόσμον, ώ Ερμή τέκνον του
Διονύσου, πού σύρει τον βακχικόν χορόν, και της κόρης από την
Πάφον, της Αφροδίτης, με τα καμπυλωτά βλέφαρα.
Σύ υπηρετείς εις την ίεράν κατοικίαν της Περσεφόνης, και είσαι
οδηγός στις δυστυχισμένες ψυχές που πάνε εις τον Αδην αυτές
τις ψυχές, όταν φθαση ο μοιραίος χρόνος, καθοδηγείς προς τον
κάτω κόσμον, εσύ πού μαγεύεις τα πάντα με το ιερό ραβδί, πού
υπνωτίζει, και πάλιν τους σηκώνεις από τον ύπνον διότι σε σένα
παρεχώρηοεν ή θεά Περσεφόνη την τιμήν να είσαι Οδηγός στις
ψυχές των ανθρώπων κατά την αδιάκοπον, την αιωνίαν πορείαν
των προς τον ευρύν Τάρταρον. Αλλά μακάριε, είθε να στέλλης
εις τους μύστας καλόν τέλος δια τα έργα των.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΥΧΗΣ

Δεύρο, Τύχη: καλέω σ', αγαθών κράντειραν, επευχαίς,
μειλιχίαν, ενοδίτιν, επ' ευόλβοις κτεάτεσσιν,
''Αρτεμιν ηγεμόνην, μεγαλώνυμον, Ευβουλήος
αίματος εκγεγαώσαν, απρό<ς>μαχον εύχος έχουσαν,
τυμβιδίαν, πολύπλαγκτον, αοίδιμον ανθρώποισιν.
εν σοί γάρ βίοτος θνητών παμποίκιλός εστιν:
οίς μέν γάρ τεύχεις κτεάνων πλήθος πολύολβον,
οίς δέ κακήν πενίην θυμώι χόλον ορμαίνουσα.
αλλά, θεά, λίτομαί σε μολείν βίωι ευμενέουσαν,
όλβοισι πλήθουσαν επ' ευόλβοις κτεάτεσσιν.


Εδώ ώ Τύχη, σε προσκαλώ, εσέ την αγαθήν κυβερνήτισσα, για
να ευχηθούμε, εις εσέ την μαλακήν, την διαμένουσαν εις τας
οδούς, σε πλούσια κτήματα εσέ την βασίλισσαν Αρτεμιν την
ένδοξον πού εγεννήθης από το αίμα του Ευβούλου που έχεις
ακαταμάχητον καύχημα εσέ που κάνεις ευμετάβολον τον βίον
των ανθρώπων διότι από σε εξαρτάται ο πολυποίκιλος βίος των
ανθρώπων και εις άλλους μεν παρέχεις πλούτον άπειρον, εις
άλλους όμως δίδεις την αθλίαν πτώχεια και διεγείρεις εις την
καρδιά των οργήν. Αλλά, θεά, σε παρακαλώ να έλθης εις τον
βίον μας ευμενής, γεμάτη από ευτυχία με πλούσια δώρα.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,
μονογένεια θεά, κεχαρισμένα δ’ ιερά δέξαι,
Πλούτωνος πολυτίμιτε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,
ή κατέχεις Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,
Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,
Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,
ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,
μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,
Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,
σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποισι βρύουσα,
ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,
ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,
ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,
αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,
ζωή και θάνατος μόνη θνητοίς πολυμόχθοις,
Φερσεφόνη. Φέρβεις γαρ αεί και πάντα φονεύεις.
κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ’ ανάπεμπ’ από γαίης
ειρήνηι θάλλουσα και ηπιοχείρωι υγείαι
και βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντι
προς σον χώρον, άνασσα, και ευδυνατον Πλούτωνα.


Περσεφόνη, θυγατέρα του μεγάλου Διός, έλα, μακαρία,
μονογενής θεά, δέξου τις προσφερόμενες θυσίες,
πολυτίμητη σύζυγε του Πλούτωνος, σεβαστή, ζωοδότρα,
που κατέχεις τις πύλες του Άδη στα βάθη της γης.
Πραξιδίκη, ωραιοπλόκαμη, αγνέ βλαστέ της Δηούς,
γεννήτρια των Ευμενίδων, βασίλισσα των υπογήινων,
κόρη που ο Ζεύς τη γέννησε με απόρρητους γόνους.
ω μητέρα του βροντόηχου πολύμορφου Ευβουλέως,
συμπαίκτρια των Ωρών, φωτοφόρα, λαμπρόμορφη,
σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη που βρίθεις με καρπούς,
λαμπρόφεγγη, κερασφόρα, συ μόνη στους θνητούς ποθητή,
εαρινή που χαίρεσαι με τις λιβαδίσιες πνοές,
που φανερώνεις το ιερό σώμα με βλαστάρια χλωρόκαρπα,
που αρπαγμένη νυμφεύτηκες σε γάμους φθινοπωρινούς,
συ μόνη ζωή και θάνατος στους πολύμοχθους θνητούς,
ω Περσεφόνη. Γιατί πάντοτε τρέφεις και φονεύεις τα πάντα.
Εισάκουσε, θεά μακάρια, και καρπούς απ’ τη γη ξαναστείλε
σε ειρήνη και απαλόχερη υγεία που θάλλεις
και σε βίο ευτυχή που φέρνει το ανέφελο γήρας
στον δικό σου τον τόπο, ω βασίλισσα, και στον πανίσχυρο Πλούτωνα.
Περισσότερα για αυτό το άρθρο ... »