ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΝΕΜΕΣΕΩΣ

'Ω Νέμεσι, κλήιζω σε, θεά, βασίλεια μεγίστη,

πανδερκής, εσορώσα βίον θνητών πολυφύλων:

αιδία, πολύσεμνε, μόνη χαίρουσα δικαίοις,

αλλάσσουσα λόγον πολυποίκιλον, άστατον αιεί,

ήν πάντες δεδίασι βροτοί ζυγόν αυχένι θέντες:

σοί γάρ αεί γνώμη πάντων μέλει, ουδέ σε λήθει

ψυχή υπερφρονέουσα λόγων αδιακρίτωι ορμήι.

πάντ' εσοράις καί πάντ' επακούεις, {καί} πάντα βραβεύεις:

εν σοί δ' εισί δίκαι θνητών, πανυπέρτατε δαίμον.

ελθέ, μάκαιρ', αγνή, μύσταις επιτάρροθος αιεί:

δός δ' αγαθήν διάνοιαν έχειν, παύουσα πανεχθείς

γνώμας ουχ οσίας, πανυπέρφρονας, αλλοπροσάλλας.

Ω Νέμεσι σε υμνώ, εσένα την θεά την μεγαλύτερη βασίλισσα

πού βλέπεις τα πάντα καί παρατηρείς τον βίον των ανθρώπων,

πού ανήκουν εις πολλάς φυλάς αιωνία, σεβαστή, πού μόνον εσύ

χαίρεσαι στα δίκαια, καί τιμωρείς τον πολυποίκιλον λόγον, τον

πάντοτε ασταθή εσένα φοβούνται όλοι οι άνθρωποι πού έχουν

ζυγόν στον τράχηλο διότι εσύ ενδιαφέρεσαι πάντοτε δια την διάθεσιν

όλων, ούτε σου διαφεύγει την προσοχήν ή ψυχή, πού

υπερηφανεύεται κατά τους λόγους με άκοτανόητον ορμήν. Εσύ

τα πάντα εποπτεύεις καί τα πάντα ακούεις καί τα πάντα κρίνεις

από σε εξαρτώνται αι δίκαι των ανθρώπων, ώ υπέρτατη θεά

Ελα ώ μακαριά, αγνή, βοηθός πάντοτε εις τους μύστας καί δόσε

τους να έχουν άγαθήν διάνοιαν, καί να καταπαύσης τας μισητάς

σκέψεις, τας αντιθέσεις, τας ανοησίας, τάς

υπεροπτικάς καί αλλοπρόσαλλους .