ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥ

Πρωτόγονον καλέω διφυή μέγαν αιθερόπλαγκτον

ωιογενή χρυσέαισιν αγαλλόμενον πτερύγεσσι

ταυροβόαν γένεσιν μακάρων θνητών τ' ανθρώπων

σπέρμα πολύμνηστον πολυόργιον Ηρικεπαίον

άρρητον κρύφιον ροιζήτορα παμφαές έρνος

όσσων ος σκοτόεσσαν απημαύρωσας ομίχλην

πάντη δινηθείς πτερύγων ριπαίς κατά κόσμον

λαμπρόν άγων φάος αγνόν αφ' ού σε Φάνητα κικλήσκω

ηδέ Πρίηπον άνακτα και Ανταύγην ελίκωπον

αλλά μάκαρ πολύμητι πολύσπορε βαίνε γεγηθώς

ες τελετήν αγίαν πολυποίκιλον οργιοφάνταις

Τον δισυπόστατο Πρωτόγονο επικαλούμαι, τον μέγα, τον

αιθεροπλάνητο,

τον ωογέννητο, με τα χρυσά φτερά που αγαλλιά,

τον ταυρόφωνο, τη γένεση των μακαρίων και των θνητών

ανθρώπων,

το πολυενθύμητο σπέρμα, τον πολυόργιο, τον Ηρικεπαίο,

τον ανείπωτο, την κρύφια ορμή, τον πάμφωτο βλαστό,

συ που διέλυσες τη σκοτεινή ομίχλη των ματιών

κυκλοστρεφόμενος με τις κινήσεις των φτερών παντού στον

κόσμο

φέρνοντας το ιερό λαμπρό φως, γι’ αυτό Φάνητα σε ονομάζω

κι άνακτα Πρίαπο κι Ανταύγη ζωηροφθαλμο

Αλλά μακάριε, στοχαστικέ, γόνιμε, πήγαινε χαρούμενος

στην άγια τελετή την πολυσύνθετη των οργιοφαντών.